विमेन्स डे!

ती जागी झाली... खिडकीतून आलेल्या प्रकाशानं खोली भरलेली पाहून स्वत:शी जोरदार चरफडली. ''शिट शिट श्टि'' असं म्हणत पांघरूण भिरकावून ती ताडकन उठून बसली. गजराच्या घडयाळाच्या टाळक्यावर थपडा देत तिनं दोन-चार सणसणीत शिव्याही घातल्या त्या घडयाळाला. ''जाम दगा द्यायला लागलंय हे घडयाळ. आता किमान तासभर लेट झालाय. आता आवरायचं कधी, नाश्ता कधी करायचा आणि ट्रेन कशी गाठायची?'' तिच्या डोक्यात हजार चिंतांचा स्फोट झाला. ते नतद्रष्ट घडयाळ उचलून खिडकीतून भिरकावून द्यावं की फुटबॉलसारखं लाथाडून त्याचा चुराडा करून टाकावा, अशा क्रूर विचारांच्या दुविधेत ती असतानाच बेडरूमच्या दारावर 'टक् टक्' झालं... दार उघडून तो आत आला आणि त्याला पाहून ती चाटच पडली. त्याच्या हातात चक्क ट्रे होता. ट्रेमध्ये गरम, वाफाळत्या चहाचा कप, कुरकुरीत भाजलेले बटर टोस्ट आणि 'सनी साइड अप' ऑम्लेट! ''माय माय!'' ती आनंदाश्चर्यानं चित्कारली. त्यानं खास बबर्जी छाप कुर्निसात करून ''गुडमॉर्निंग मादाम'' असं विश केलं आणि ''एनीथिंग एल्स मादाम!'' असं अतिशय विनम्रतेनं विचारलं. त्याच्या त्या अदाकारीमुळे तिला क्षणभर सगळया जगाचाच विसर पडल्यासारखं झालं. उशिराची जाग, ऑफिसला लेट होणार वगैरे सगळया विवंचना काही क्षण मागे पडल्या आणि ती ब्रेकफास्टवर तुटून पडली...

...मस्तपैकी ढेकर देऊन तिनं चहाचा शेवटचा घोट संपवला. ट्रे क्षणार्धात उचलून त्यानं बाजूला ठेवला आणि विचारलं, ''काय राणीसाहेबा, हाऊ वॉज द टी?''

''फँटास्टिक! आणि ऑम्लेटसुध्दा ग्रेट होतं!''

''थँक यू! आणि टोस्ट बरोबर भाजले गेले होते का?''

''अरे, एकदम परफेक्ट!''

''ही चव तुझ्या लक्षात राहील ना पक्की!''

''ऑफकोर्स हनी!''

''आणि ब्रेकफास्ट सर्व्ह करण्याची पध्दत!''

''ती तर फारच स्वीट होती!'' तिला त्याच्याबद्दल एकदम अतीव प्रेम दाटून आलं...

...अचानक त्याचा स्वर बदलला. रूक्ष, कोरडया आणि व्यवहारी सुरात तो म्हणाला, ''हं! हे सगळं नीट लक्षात ठेव. गेले कित्येक दिवस मी तुझ्या हातचा ब्रेकफास्ट खातोय, पण, त्यात काहीतरी कमतरता वाटत होती. शेवटी मी ठरवलं, आपणच एकदा करून दाखवूयात. नाऊ प्लीज रिमेंबर ऑल ऑफ धिस आणि उद्यापासून एक्झॅक्टली अशाच पध्दतीनं मला ब्रेकफास्ट सर्व्ह झाला पाहिजे!''

त्याच्या शब्दाशब्दागणिक तिचे डोळे पाण्यानं भरत चालले होते. चेहरा लालबुंद झाला होता. गळयात हुंदका दाटला होता. आता रडू फुटणार इतक्यात त्यानं तिच्या डोक्यावर एक टप्पू मारला, छान हसत तिच्या गालावर ओठ टेकवून तो म्हणाला, ''ए वेडाबाई! तो जोक होता. हॅपी विमेन्स डे!!!''

(महाराष्ट्र टाइम्स)