सुसंवादिनी गोडबोले : रसिकहो, 'ह्याला भेट त्याला भेट' या तुमच्या लाडक्या कार्यक्रमात आज आपल्या भेटीला आले आहेत... अं... मी नाव नाही सांगणार. कारण, नावापेक्षा या व्यक्तींचं काम अधिक महत्त्वाचं आहे. हे आधुनिक युगातले लोकसेवक आहेत. चला तर भेटूयात आपल्या पाहुण्यांना.
नमस्कार...
(पाहुणा मोबाइलवर हिमेश रेशमियाचं गाणं मोठया आवाजात ऐकण्यात मग्न आहे. त्याला ऐकूच जात नाही)
नमस्कार... अहो, नमस्कार
पाहुणा (चमकून, मग ओशाळून) : नमस्कार!
सुसंवादिनी : नमस्कार! आपण काय लोकसेवा करता?
पा. : मी मोबाइल वाजवतो.
सुसंवादिनी : म्हणजे? मला समजलं नाही. मोबाइल लोक बोलण्यासाठी वापरतात.
पा. : ते बॅकवर्ड लोक. एकदम मागासलेले. त्यांच्याकडे एकदम जुनाट हँडसेट असतात. मी मात्र मोबाइल वाजवतो.
गो. : म्हणजे वाद्यं वाजवतात तसा?...
पा. : नाय ओ! माझ्या मोबाइलला एकदम फुल टु पावरफुल स्पीकर आहेत टकाटक. त्याच्यावर मी गाणी वाजवतो.
सु. गो. : अच्छा अच्छा! म्हणजे तुम्ही तुमच्या मोबाइलचा ट्रँझिस्टरसारखा उपयोग करता... हाऊ इनोवेटिव्ह! पण, मला सांगा, तुम्ही मोबाइल कुठे वाजवता?
पा. : कुठे म्हणजे? कुठे पण वाजवतो. कधी पण वाजवतो. कसा पण वाजवतो. अरे, धा हज्जार रुपये खर्चून एवढा खटाखट लेटेस पीस घेतला, तर वाजवणार नाय?
सु. गो. : पण तरीही तुमची एखादी खास जागा असेल ना मोबाइल वाजवण्याची.
पा. : ट्रेन... आपली लोकल ट्रेन. त्या खडॅक खडॅक आवाजात फुल व्हॉल्युमला गाणी ऐकायला जाम मजा येते.
सु. गो. : पण, इतर प्रवासी...
पा. : ते पण एंजॉय करतात ना! आपलं माइण्ड इतकं नॅरो नाय. आपण म्हणतो, अपुन सुन रैला है, तो तुम भी सुनो. ये म्युझिक सेवा है.
सु. गो. : म्हण्जे आजूबाजूचे प्रवासी ऐकतात मन लावून गाणी?
पा. : नायतर काय? आपला व्हॉल्युम एवढा असतो की बाकी कशात मन लागणारच नाय कुणाचं.
सु. गो. : पण, कुणी डिस्टर्ब होत नाही का? झोपलेला वगैरे असला तर.
पा. : अरे ट्रेन काय झोपायची जागा आहे का? झोपेत स्टेशन चुकलं म्हणजे. माझी गाणी सगळयांना जागं ठेवतात. ही केवढी मोठी सेवा आहे.
सु. गो. : खरोखरच. ही खूपच मोठी...
(...तिचं पुढचं बोलणं पावण्याच्या मोबाइलच्या म्युझिकमध्ये विरून जातं.)
(महाराष्ट्र टाइम्स)
No comments:
Post a Comment